- dźwignąć się
- сов.1) подня́ться, встать (с трудом)
ledwo się dźwignął — е́ле подня́лся́
2) перен. подня́ться, опра́витьсяdźwignąć się się ze zniszczeń — подня́ться из руи́н
Syn:podnieść się, powstać 1)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dźwignąć się
Смотреть что такое "dźwignąć się" в других словарях:
dźwigać się – dźwignąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podnosić się, unosić się w górę; wstawać, wspierać się, wspinać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dźwignąć się z klęczek. Dźwignąć się na palce. Dźwigać się w górę po schodach. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podsadzać się – podsadzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umieszczać swe ciało lub jego część pod czymś w celu dźwignięcia tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podsadził się pod belkę, ale nie zdołał jej dźwignąć. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwigać — ndk I, dźwigaćam, dźwigaćasz, dźwigaćają, dźwigaćaj, dźwigaćał, dźwigaćany dźwignąć dk Va, dźwigaćnę, dźwigaćniesz, dźwigaćnij, dźwigaćnął, dźwigaćnęła, dźwigaćnęli, dźwigaćnięty, dźwigaćnąwszy 1. «podnosić, unosić z wysiłkiem w górę zwykle coś… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
dźwignięcie — ↨ dźwignięcie się n I rzecz. od dźwignąć (się) … Słownik języka polskiego
dźwigać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dźwigaćam, dźwigaća, dźwigaćają, dźwigaćany {{/stl 8}}– dźwignąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwigaćnę, dźwigaćnie, dźwigaćnij, dźwigaćnął, dźwigaćnęli, dźwigaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podsadzić — dk VIa, podsadzićdzę, podsadzićdzisz, podsadzićsadź, podsadzićdził, podsadzićdzony podsadzać ndk I, podsadzićam, podsadzićasz, podsadzićają, podsadzićaj, podsadzićał, podsadzićany 1. «podłożyć, podsunąć coś pod coś; umieścić coś pod czymś»… … Słownik języka polskiego
unieść — dk XI, uniosę, uniesiesz, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony unosić ndk VIa, unoszę, unieśćsisz, unoś, unieśćsił, unoszony 1. «dźwignąć coś w górę, podciągnąć ku górze, umieścić coś wyżej niż poprzednio; podnieść, wznieść» Unieść głowę.… … Słownik języka polskiego
